Posture X is de mimicry van het stretch-yawn syndrome (SYS), de afkorting van de technisch moeilijke, esthetisch verstorende en daarenboven getaboeïseerde geeuw. Het is de vervanger van het sociaal onacceptabele SYS. Om nog maar een analogie te gebruiken: zoals de zucht de geeuw hoorbaar imiteert, zo imiteert Posture X de geeuw zichtbaar. In schema:
Posture X --> rekel --> SYS --> geeuw
Kort en goed: Posture X verwijst, via de rekel en het SYS, naar de geeuw. En zo bevinden we ons plotseling in de gelukkige omstandigheid de schaarse geeuw toch te kunnen bestuderen; indirect via de alomtegenwoordige Posture X.
GAAP! p. 201.
Niet schaars daarentegen is een houding die we 'Posture X' zullen noemen. Deze lichaamshouding komt zo vaak voor in de beeldende kunsten - en in de toegepaste beeldende kunsten, zoals de reclamefotografie - dat het onmogelijk is haar te missen.
GAAP! p. 199.
Poster voor Tsai Ming-Liang, The Wayward Cloud (Taiwan, 2005)
De vrouw die voor de vrouwenarts 'haar mossel laat gapen', neemt als in een reflex Posture X aan. Deze houding zien we terug in ontelbare afbeeldingen. Expliciet in bijvoorbeeld het affiche voor de film The Wayward Cloud van de Taiwanese regiseur Tsai Ming-Liang zien we een vergelijkbaar verschijnsel. De vrouw presenteert haar intiemste delen én neemt Posture X aan.
GAAP! p. 205.
Edvard Munch, De vrouw in drie stadia, (1894)
Fotografen kregen haar liefst in beeld als zij deze uitnodigende houding aanneemt. Zij staat dan rechtop, de benen gespreid, de tieten voorwaarts dringend, de buik opgestoken. Liefst dan hierbij haar mond geopend, symbolisch bijna, als om de minnaar te ontvangen. Of zij zit neer, de armen gekruist achter het hoofd en de dijen reeds geopend.
Louis Paul Boon, Fenomenale Feminateek. Amsterdam/Antwerpen: Meulenhoff/Manteau, 2004 p. 49. (Deel XX, De uitnodigende vrouw).
Toen liet zij de jas vallen, plooide haar lippen tot een sexy pruilmondje en nam haar beste verleidsterpose aan met haar onderarm sexy achter haar hoofd geplaatst.
Sue Margolis, Sisteria. London: Headline, 1999 pp. 273-274.
Roy Lichtenstein, Girl with Ball (1961)
Achter de glazen ruit stond een jonge dame slechts gekleed in een kleine bikini, en rode bal boven haar hoofd houdend. Zeker, de jonge dame was van was gemaakt. Maar zij deed Zsolozsmai, die ondertussen had besloten dat haar naaktheid walgelijk was, over zijn hele lichaam huiveren. Hij bedacht bovendien, dat, om een of andere mysterieuze reden, haar wulpsheid nog verhoogd werd door de bal die ze omhoog hield.
István Örkény, 'Eroticism' in One Minute Stories. Budapest: Corvina, 1989 [1968] p. 49.
Barberini faun (Glyptothek, München, ca 220 v Chr.)
Het is een nogal onaangename vent, ben ik bang - het type man dat altijd agressief met zijn benen wijd zit en zo een duidelijker zicht op zijn rommelige kruis biedt dan fatsoenlijk is.
Zoë Heller, Kroniek van een schandaal. (Vertaald door Sophie Brinkman), Amsterdam: Archipel, 2004 p. 19.
Door halfgeloken oogleden wierp Miss Maunciple hem een steelse en enigszins onbetamelijke blik van begrip en medeplichtigheid toe, toen liet zij een klein lachje horen en strekte haar armen. "Voelt de zon niet heerlijk!" zei ze; en haar oogleden nu geheel sluitend liet zij haar omhooggestoken armen zakken, vouwde haar handen achter haar nek en stak haar schouders naar achter. Het was een houding die haar borsten omhoog bracht, die de binnencurve van haar lendenen en de contrasterende ronding van haar billen benadrukte - het soort houding die een nieuweling in de harem door de eunuchen zou worden aangeleerd voor haar eerste ontmoeting met de sultan [...].
Aldous Huxley, After Many a Summer. Harmondsworth: Penguin Books, 1961 [1939] p. 41.
Terwijl hij naar haar toe bewoog draaide zij haar lichaam uit zijn kalme onbeweeglijkheid. Hij zag haar ogen zwak glanzen en haar blote armen zich strekken boven haar hoofd. Zij sprak niet; maar ergens wist hij heel zeker dat zij op zijn komst had gewacht.
H.E. Bates, 'The Little Farm' in Colonel Julian and Other Stories, Harmondsworth: Penguin Books, 1955 [1951] p. 34.
Man Ray, Blanc et Noir (1929)
Overigens mag de pin-up girl zich vrijwel alles veroorloven wat een wulpse fantasie zich kan voorstellen. [...] Zij staat uitdagend wijdbeens, zij rekt zich uit met de handen achter het hoofd, [...]. Ondanks dit alles is de echte pin-up girl nooit werkelijk obsceen.
Willem Frederik Hermans, 'Fenomenologie van de pin-up girl', in Het sadistisch universum 1. Amsterdam: De Bezige Bij, 1977 [1949] p. 58.
Leon De Smet, De opschik (1930)
Ze liet haar blauwe peignoir met het crèmekleurige kant nonchalant vallen en was nu helemaal wit, precies zoals Don Saturno zich haar voorstelde voor het slapen gaan, maar veel mooier dan in zijn fantasie. Toen ze alle kledingstukken die ze niet in bed droeg had uitgetrokken, hield ze stil op het tijgervel, terwijl ze haar blote, mollige voetjes liet wegzinken in de vacht met bruingrijze vlekken. Een blote arm rustte op het enigszins gebogen hoofd, en de ander hing naast het lichaam en volgde de bevallige lijn van haar stevige heup. Ze leek op een ongegeneerd, zichzelf al niet meer bewust model in een academische pose die de kunstenaar haar had opgelegd.
Clarín, La Regenta. (Vertaald door Barber van de Pol en Maarten Steenmeijer), Amsterdam: Bert Bakker, 1992 [1884-85] p. 48.
Copyright © 2008-2024 Wolter Seuntjens
Website door Whirlwind Internet